De gefietste route is hierboven met rood weergegeven.
In de oranje gearceerde plaatsen hebben we overnacht op een camping.
Inleiding:
Van zaterdag 17 mei tot en met woensdag 28 mei 2008 ben ik voor de vierde keer op fietsvakantie geweest.
Evenals de vorige drie keren heb ik een groepsreis bij Aktiva Tours te Valkenswaard geboekt. Deze keer was de Zuid Spaanse regio Andalusië de bestemming. Aldaar heb ik samen met mijn medereisgenoten Anita, Annemiek, Jan, Kirsten, Marinella, Marleen, Tiny en onze reisleider Dennis de Vuelta d’ Andalucia met veel plezier gefietst. Daarvoor wil ik hen hartelijk bedanken.
We zijn met de bus en taxi van het vliegveld te Malaga vervoerd naar onze eerste camping te Alhaurin de la Torre. Vervolgens hebben we op campings overnacht te Yunquera, Ronda, Algamitas, El Chorro, Torcal de Antequera om daarna weer in Alhaurin de la Torre te eindigen.
Hierna kunt u mijn belevenissen lezen zoals ik, en in vele gevallen wij, gedurende deze 12 dagen hebben meegemaakt.
Veel leesplezier.
Om even na twaalven in de middag ben ik door mijn broer naar het station gebracht waar ik de trein van 12.26 uur naar Schiphol nam. Tijdens de treinreis viel het mij op dat er veel oudere mensen in de trein zaten. Door de week naar mijn werk ben ik veel meer jeugd gewend in de trein. Het regent vandaag al de gehele dag. Dat nadat de eerste 15 dagen van mei de zonnigste waren sinds het K.N.M.I. dit registreert.
Omstreeks 14.40 uur aangekomen op Schiphol. Vervolgens inchecken bij Transavia. Dit duurde iets langer. Er waren vier mensen voor mij die gingen golven in Spanje. Zij hadden veel te veel bagage bij zich. Dit werd extra betalen voor ze. Na het inchecken, paspoortcontrole en het nuttigen van een pannenkoek kwam ik bij Gate 8 Marleen tegen. Marleen ken ik nog van de fietsvakantie van vorig jaar in Portugal waar we de Costa Verde e Alto Minho hadden gefietst.
Om 16.30 uur ging het vliegtuig de lucht in. Amsterdam verdween al zeer snel door de vele bewolking. Het regende nog steeds. Een goede timing dus om nu op vakantie te gaan. Om 19.15 uur geland in Malaga. In Malaga werden we opgevangen door Dennis, onze reisleider van deze reis, en Mike, de campingeigenaar, van de eerste camping waar wij zullen overnachten. Dit was de camping Los Morales in Alhaurin de la Torre. Alhaurin de la Torre ligt ca. 15 km ten westen van Malaga. Op de camping ’s avonds gegeten en wat gedronken voor nog geen € 6,- pp. Voorts hebben we een voorstelrondje gedaan. Daarna bij de tenten nog wat gekletst en daarna op bed. Het slapen viel niet mee met alle hondengeblaf en kippen en hanen geluiden en snurkende Spanjaarden.
Vandaag de eerste fietsdag. Op de route staat een tocht van ca. 45 km van Alhaurin de la Torre naar Yunquera. Nadat we de tenten hadden afgebroken en gegeten gaf Dennis nadere uitleg over de route en over de fietsen. Tussen 10.30 – 11.00 uur zijn we vertrokken. Het was een mooi uitzicht tussen de bergen met mooie optrekjes. Een heel verschil met het vlakke Nederland.
Het was zonnig weer met een graad of 25. In Coin na ca. 16 km hadden we onze eerste stop bij het plein. De meeste terrasjes waren op deze zondag gesloten, maar we hebben toch ergens gegeten. Ik had een broodje met gebakken spek waar het vet in grote getale nog uitliep. Vanaf hier tot aan de camping was het grotendeels stijgend, maar persoonlijk was dit wel te doen. De laatste 8-9 km was regelmatig 9% stijgend waarbij we steeds een harde wind tegen hadden die om de hoek van de bergen vandaan kwam.
In Yunquera hebben we op een terrasje rond de klok van vier uur wat gedronken en tapas gegeten. Het restaurant ligt aan het begin van de bebouwde kom na een scherpe bocht naar rechts. Binnen zat het restaurant helemaal vol. Mijn voorhoofd was helemaal wit van het opgedroogde zoute zweet. Jammer dat hiervan geen foto is gemaakt. Ik was de enige, de anderen hadden nergens last van. Yunquera is een plaats met ruim 3000 inwoners. Omstreeks 17.30 uur kwamen we op de camping Pinsapo Azul aan. We hadden de gehele camping voor ons alleen. De camping is normaal pas geopend van 15 juni tot 15 september. Na het opbouwen van de tenten zijn we om 19.30 uur richting Yunquera gelopen voor het diner. Onderweg begon het lichtelijk te regenen. Toen we in het restaurant zaten begon het te plenzen. Maar wij zaten droog. Na het eten hebben we in de recreatiezaal van de camping nog wat gedronken en gekletst, nadat we de tafels en banken hadden ontdaan van een laag stof. ’s Nachts hadden we geen last van honden, maar wel van een harde wind.
De dag begon wat later, we hadden tenslotte een vrije dag. Het was Hollands weer. Koud, zwaar bewolkt en soms een beetje miezerig. Dit had niemand verwacht in Spanje. Na het ontbijt werden diverse fietsen beter afgesteld.
Om 12.00 uur is een deel van de groep, waaronder ik, begonnen aan een facultatieve looproute over bospaden, wandelpaden en paden van bewoners in het heuvelachtig gebied rondom de camping. De zon was inmiddels ook gaan schijnen. Onderweg vele diverse bloemen en planten gezien. Halverwege nog met een 5 jaar geleden geëmigreerde Engelsman gesproken die hier rondom Yunquera boer is geworden. Hij heeft een aantal wegen aangewezen waarlangs we konden lopen. De officiële looproute, welke 8,7 km lang was, zat vol met distels en was ook gevaarlijk. Ook moet je dezelfde route terug. Nu hebben we echt een rondje gelopen. Om 14.15 uur weer terug op de camping. Om 15.00 uur zijn we naar Yunquera gefietst voor de late lunch. We wilden naar hetzelfde restaurant waar we gisteren tapas hebben gegeten. Echter deze was gesloten. Naast het restaurant was nog een bar. Hier hebben we wat gedronken en gegeten. Daarna zijn we door Yunquera gelopen. Uit één van de huizen kwam een oude man met een paard uit de gang. ECHT WAAR. Het liedje van André van Duin (er staat een paard in de gang) is dus geen fabeltje.
Daarna boodschappen gedaan. Er zal vanavond worden gekookt voor en door de hele groep. Tenslotte richting camping hebben we alle zijstraatjes van het centrum van Yunquera bekeken om de weg richting camping weer te vinden. ’s Avonds hebben we in de recreatiezaal het eten (pasta) klaargemaakt en opgegeten onder het genot van enkele flessen wijn. Daarna nog gezellig nagekletst. Toch gemakkelijk dat de hele camping voor ons alleen was. Ook de hoeveelheid eten was goed ingeschat. Alles was ongeveer op.
Vandaag stond er ca. 40 km op het programma van Yunquera naar Ronda. Dit betekende dat er nog veel moest worden geklommen, maar daar kwam ik ook voor. Vlakke stukken kan ik in Friesland ook wel fietsen. Bij restaurant El Yoni, in de omgeving van El Burgo, was onze eerste stop. Deze was al na ruim een half uur bereikt. Dit was het enige restaurant voordat we Ronda zouden bereiken. Echter met onze reisleider Dennis was afgesproken dat we onderweg bij een uitkijkpunt waar een beeld van Franco staat zouden lunchen. Echter dit punt werd al na ca. 40 minuten na de eerste stop om ca. 12.30 uur bereikt. We zijn nog bij het beeld en uitkijkpunt geweest.
Voor de lunch, we hadden lunchpakketten gemaakt en zouden picknicken, was het te vroeg. Dit werd uitgesteld tot Puerto del Viento (Pas van de Wind), welke op 1190 meter hoogte ligt. De omgeving is niet met een pen te beschrijven. Het is in één woord “schitterend”. Dit was een klim van ca. 10 km waarin een kleine afdaling was verwerkt.
Boven op Puerto del Viento was het stervens koud. We hebben in de luwte van de bus de lunch genuttigd. Daarna volgde er een lange afdaling. Tijdens de afdaling snakten we naar een bord snert. Daar hadden meerdere mensen, waaronder ikzelf, ontzettend veel zin in. In Ronda werd het gelukkig warmer. Daar hebben we voordat we op de camping kwamen eerst nog een terrasje gepakt. Op de camping hebben we de tenten opgebouwd en hebben ‘s avonds in het restaurant gegeten en daarna bij de tent nog wat gedronken. Op 13 regendruppels na is het vandaag droog gebleven. Als de zon scheen, dan was de temperatuur goed. In de schaduw was het koud.
Vannacht om 2 uur tijdens een sanitaire stop en vanochtend waren de tenten goed nat van de dauw. Dit wordt morgen nog wat met het afbreken van de tent. Na het ontbijt hebben we op onze vrije dag Ronda bezocht. Ronda is een stad met ruim 35.000 inwoners. Ronda ligt in een bergachtig gebied, zo’n vijftig km landinwaarts en op ongeveer 750 meter boven zeeniveau. Hier hebben we als eerste de oude binnenstad bewonderd. Aldaar hebben we een kerk bezocht waar we een toren hebben beklommen.
Daarna de Tajokloof waarbij we zijn afgedaald om mooie foto’s te maken. Hierover ligt de beroemde brug Puento Nuevo. Met de bouw van deze brug werd in 1751 begonnen en duurde 42 jaar. De brug geldt als het symbool en trekpleister van Ronda en onder de brug werd een gevangenis gebouwd. De brug gaat over de rivier Guadalevín welke de stad in tweeën splitst. De brug verbindt het oude en nieuwe deel van de stad met elkaar.
Hierna zijn we naar een tapasbar geweest, genaamd La Taberna de Antonio. Hier konden we voor € 1,- per portie, tapas nemen. Tijdens het lopen naar het tapasbar werd ik nog bescheten door een vogel, mijn rechterhand zat onder de vogelpoep. De keuken in het tapasbar was maar 1 m2 groot, dit was een fantastisch gezicht.
Na de tapas hebben we de stierenvechtarena bekeken. Deze werd in 1784 gebouwd en wordt Plaza de Toros genoemd. Dit is nog de oudst bestaande stierenvechtarena van Spanje. Dit is zeer aanbevelingswaardig.
Daarna zijn we via winkel in winkel uit (dat heb je als je met vrouwen op stap gaat) en een ijscoboer richting fietsen gegaan. Omstreeks 19.00 uur kwamen Marinella, Marleen, Tiny en ik op de camping aan. ’s Avonds is er risotto met vlees gezamenlijk gegeten bij de tent onder het genot van wijn, bier en fris. Met voornoemde en koffie en thee gingen we de avond en nacht in en om 23.15 uur de tent opgezocht.
Vandaag om acht uur opgestaan. Vanochtend scheen de zon direct, echter de tenten stonden in de schaduw, waardoor deze na het ontbijt toch vochtig moesten worden ingepakt. Daarna hebben we, Jan en ik, Dennis geholpen met het inpakken van de bus. Jan en ik zijn om ca. 10.45 uur vertrokken. De overigen waren al om een uur of 10 vertrokken voor een reis naar Algamitas van ca. 60 km. Aan het begin van de weg naar Setenil heb ik de eerste koeien op een boerderij in Spanje gezien. De huisvesting bestond alleen uit een dak met dakplaten tegen de brandende zon. De zijkanten waren helemaal open. Dat kan ook wel bij deze temperatuur.
Na ca. 20 km werd het Teatro Romano door Jan, Kirsten en mij bereikt. Hiervoor moest apart een weg van ca 1,5 km worden beklommen. De anderen hebben hiervan afgezien. Ook al omdat zij eerder een afslag te vroeg hadden genomen. Dit Amfitheater wordt nog gebruikt. Bij dit theater had je een schitterend uitzicht over de ruime regio.
Daarna zijn we doorgefietst naar Setenil. Hier hebben we geluncht op het terras van restaurante bar Dominguez. Omdat te bereiken moest een zeer steile afdaling door de smalle straten worden bedwongen. De straten waren zo smal dat de spiegels van de auto moesten worden ingeklapt om door te kunnen rijden. Dit was voor reisleider Dennis een enorme beproeving.
Daarna zijn we met een aantal tussenstops doorgefietst richting de camping El Penon welke valt onder Algamitas. Om op de camping te komen moest een zeer steile oprit van ca. 1 km worden bedongen met een stijging van ca. 15 – 20 %. In de vorige groep zijn ze allemaal met de auto omhoog gebracht. Dit was mijn eer te na. Ik heb in één keer de steile oprit naar de camping bedwongen, zonder af te stappen. Het had ook geen 50 meter langer moeten zijn. Voor mijn gevoel heb ik nog nooit zo’n hoge hartslag gehad. Volgens mij sloeg hij wel 200 slagen per minuut. De anderen zijn ook allemaal fietsend danwel lopend bovengekomen. Dit is een prestatie van formaat. ’s Avonds nog pannenkoeken gegeten. Om ca. 22.00 uur de tent opgezocht i.v.m. de kou. Wel was dit de eerste dag dat het weer was zoals wat ik er van te voren van verwacht had. De hele dag zon met niet al te veel wind en een temperatuur van ongeveer 30 graden. Vandaag kan ik ook begrijpen waarom deze reis niet in juli en augustus wordt aangeboden door Aktiva tours.
Ondanks dat het gisteravond koud was zijn er vannacht figuurlijk enkele mensen uit de tent gedreven van het zweet. Ook bij mij was het luchtbed en slaapzak vochtig. Na een pittige eindklim gisteren stond er vandaag geen rustdag op het programma maar wederom een tocht van ca. 60 km naar El Chorro. De dames zijn vandaag met de fietsen door Dennis met de bus naar beneden gebracht. De afdaling vanaf de camping is levensgevaarlijk. Voorts zouden dit veel van de fietsen en remblokjes vergen. Jan en ik hebben eerst Dennis geholpen met het laden van de bus en we zijn omstreeks 11.00 uur lopend naar beneden gegaan tot aan de hoofdweg. We zijn daarna eerst naar Almargen gefietst. Op de A384 richting Antequera konden we een mooie snelheid maken op de snelweg. We waren dan ook snel weg. In Almargen hadden we na ca. 20 km de eerste stop voor een drankje. Daarna doorgefietst naar Teba. Tussen Almargen en Teba was het eerste grote landbouwgebied die we in Spanje hebben gezien. Hier is veel akkerbouw. Voorts staan bij Almargen veel intensieve veeteelt bedrijven. Vlak voor Teba hadden we nog een lekkere klim. In Teba hebben we na enkele dagen eindelijk postzegels kunnen kopen. Even na het dorpsplein hebben we in een bar/restaurant geluncht. De kloof “De Garganta de Teba” hebben we links laten liggen. De stuwdammen die we vervolgens zagen waren schitterend.
Vervolgens verder naar de camping gefietst. Vandaag was ten opzichte van de afgelopen 3 fietsdagen een eitje, ondanks dat er toch enkele lekkere klimmen in zaten waarmee het zweet weer dik op het voorhoofd kwam en in de ogen. Vanochtend was het weer half bewolkt. Vanmiddag scheen de zon volop. Ideaal fietsweer dus. El Chorro is een dorp gelegen bij een elektrische stuwdam in de rivier Guadelhorce. El Chorro heeft fantastische rotsen aan beide kanten van de kloof en is daardoor een van de belangrijkste rotsklim plaatsen van Spanje. El Chorro heeft ook een treinstation. Het spoor loopt door verschillende tunnels die in de rotsen zijn uitgehakt.
Op de camping Estación del Chorro moesten we de tenten tussen de bomen opbouwen en op zoek naar een vlak stukje ondergrond. ’s Avonds gegeten in het campingrestaurant. Jan had al eerder gegeten. Bij de betaling had volgens de eigenaar, Jan niet betaald. Dennis was naar Jan geweest. Jan had zelfs een kassabon. Dus hoefden wij Jan zijn pizza niet nogmaals te betalen. Daarna bleek dat onze toetjes niet op de rekening stonden. De eigenaar kon wel door de grond heen zakken. Maar eind goed al goed.
Daarna zijn Anita, Marleen en ik nog even de wereldstad El Chorro in geweest. In hotel bar restaurant La Garganta hebben we nog een Cerveza gedronken. Wat opviel is dat er naar Spanje diverse Engelsen zijn geëmigreerd. Op de eerste camping was een Brit de eigenaar. Op de camping in El Chorro is het restaurant van een Brit en dit geldt ook voor het restaurant La Garganta. Om 00.45 uur het luchtbed opgezocht. Vannacht geen last gehad van honden, maar wel een beetje last van de geluiden van de elektriciteitscentrale.
Vandaag weer eens een dag dat we niet hoefden te verkassen. Bij het ontbijt hadden we gebakken eieren eventueel met spek. Tegen de middag zijn we gaan zwemmen en bakken in een meer tegenover restaurant El Quiosco. Dit restaurant ligt ca. 9 km vanaf de camping terug op de route van gisteren. Het is gelegen vlak na de korte tunnel (gerekend vanaf de camping). Het water is hier heel helder. Voor mij was dit de eerste keer in het jaar 2008 dat ik te water ging. Ik ben er naar toe gefietst. De dames zijn er naar toe gelopen c.q. met Dennis meegereden. Oh ja, Jan is vandaag gaan lopen in de omgeving van de camping. Bij het meer was geen strand maar wel veel rotsen. Maar degene die er het eerste was kon goede plekken vinden en het was goed uit te houden. Dit geluk had ik dus, maar ja dat had ik ook wel verdiend, want ik was de enige die had gefietst. En dit was gemakkelijk te doen.
Vanavond hebben Anita, Jan, Marinella, Marleen, Tinny en ik gedineerd in het restaurant La Garganta waar we gisteravond al een biertje hebben gedronken. In het restaurant van de camping hebben we nog een chocolade toetje gehaald, deze is zéér zéér lekker. Toen nog enkele liedjes van het Eurovisie Songfestival gekeken. Het motto was hoe gekker, hoe meer vrouwen, hoe bloter, hoe beter. Het gaat niet meer om de muziek. We hebben de puntentelling niet afgewacht. Ik/wij hebben om 23.15 uur de tenten opgezocht.
Vanochtend bij het uit de tent gaan om 08.15 uur was het zwaar bewolkt. Tijdens het ontbijt druppelde het zo nu en dan. De tenten en de bus konden nog droog worden afgebroken en ingepakt. Om 10.45 uur zijn Jan en ik op pad gegaan. De dames waren ietsje eerder vertrokken. We moeten vandaag van El Chorro naar Torcal de Antequera een tocht van ca. 35 km. Dat moet toch te doen zijn. De klimmen in de eerste 11 km waren zeer pittig. Ik had de versnelling regelmatig in de 1 – 2. Dit had ik tot nog toe alleen naar de camping in Algamitas. Onderweg begon het steeds meer te motregenen. Zo erg zelfs dat de regenjas aanmoest. Op ca. 11 km hadden we de eerste stop in restaurant Venta Los Atanores, welke vlak na de plaats Valle de Abdalajis ligt. Tijdens het drinken werd het droog en begon de zon te schijnen. Het werd stralend weer. Na de pauze stond er een klim van ca. 8 km op de planning. Er werd gezegd dat je deze klim niet moest onderschatten, maar dit bleek enorm mee te vallen. Eigenlijk stelde deze klim niets voor.
Om 13.30 uur kwam ik en een aantal dames aan bij het wolvenpark “Lobo” (Spaans voor wolf). Hier hebben we eerst gepicknickt wat eigenlijk niet mocht. Om 14.30 uur hebben we een rondleiding gehad onder leiding van een Nederlandse reisleider. Zij vertelde één en ander in het Nederlands en in het Spaans. Het park is 40 ha groot en in 2002 als privé initiatief ontstaan en is sinds november 2004 opengesteld voor publiek. Daniel, de eigenaar uit Beieren, was vroeger trainer van politiehonden in Duitsland. Er zitten vier soorten wolven in het park, de Alaskawolf, de Iberische of Spaanse wolf, de Europese wolf en de Canadese wolf. Enkele wolven hadden nu jongen. Deze hadden ze nog niet gezien. Ze weten dus niet hoeveel jonge puppen er zijn. Wolven zijn zeer sociale dieren, die in troepen van 8 tot 20 dieren leven. Een groep wolven bij elkaar wordt ook wel een roedel genoemd. In zo’n roedel is heel duidelijk wie de leider is en wat de positie van de andere wolven is. Dus één dier is de baas en de anderen moeten hem gehoorzamen! De roedel wordt door een wolf en wolvin geleid, die twee worden de alfa’s genoemd. In het Lobo park waren 4 verschillende roedels. Ook was er een half hond half wolf. Er worden vaker honden met wolven gekruist om sterkere honden te krijgen. Deze half wolf half hond was afkomstig van een particulier die het dier had verwaarloosd. Voorts was er een wolf die blind was. Deze zou in de vrije natuur niet overleven.
Daarna verder afgedaald. Vlak voor de camping eerst nog een restaurant/bar bezocht. Het begon ook weer te regenen. Op de camping hadden Dennis, Jan en Kirsten een zeil opgehangen waar we als het begon te regenen, konden schuilen. Echter toen de rest en ik op de camping aankwam was het droog. Ideaal om de tenten op te zetten. Daarna is er voor de groep weer risotto gekookt. Op het moment van eten begon het te plenzen. Gelukkig konden we met z’n alleen onder het zeil zitten te eten. De bui bleef hangen. Het heeft wel een uur geregend. Nadien nog tot middernacht met Dennis, Jan, Marleen en ik nog nagedronken en nagepraat.
Om 09.00 uur opgestaan, onder een strak blauwe wolkenloze lucht. Een heel verschil met gisteravond. Vanochtend rustig aan gedaan na het verlate ontbijt. Zelf heb ik het tijdschrift Intermediair gelezen. Om 13.15 uur zijn we met z’n zessen, Anita, Dennis, Kirsten, Marinella, Marleen en ik met de bus en taxi en 3 fietsen naar Torcal de Antequera geweest. In dit park, welke 20 vierkante km groot is, zijn enorme rotspartijen te zien. Echt schitterend. Hier hebben we een wandeling gemaakt van ca. 3 km. Er zijn 2 routes uitgestippeld, de korte groene route en de twee keer zo lange gele route. Wij hebben de gele route gelopen. Waar we drie uren over hebben gedaan. We hebben onder meer gieren, steenbokken, een schaap, hagedis, een vos die ons inhaalde op het pad. De vos ging met een boog van maar één meter om ons heen. Hij was echt mak. Ook keek/rook de vos nog in de rugzak van Marleen of er nog eten in zat. Later op de route zagen we de vos nog diverse keren. Voorts waren het schitterende rotspartijen.
Anita, Kirsten en ik zijn vanaf Torcal de Antequera met de fiets afgedaald richting camping. Vooral het eerste stuk was niet lekker. Een hobbelige steile weg naar beneden met allemaal gaten. Voorts op de hoofdweg nog 6 km afgedaald met enkele haarspeldbochten welke we morgen moeten beklimmen. Op de camping bleek het zwembad open te zijn. Dit was de eerste camping waar dat het geval was. Echter het water was steenkoud. Verder dan met de enkels in het water ben ik niet gekomen. Het weer was vandaag zonnig met in de loop van de dag regelmatige bewolking. Maar het was droog. ’s Avonds in het restaurant bij de camping gegeten. Om ca. 23.00 uur heb ik mijn vriend “het luchtbed” weer opgezocht.
Vanmorgen om 08.00 uur opgestaan. Vandaag stond de zesde en tevens de laatste fietsetappe van Torcal de Antequera naar Alhaurin de la Torre met een afstand van ca. 75 km op het programma. We gaan weer naar de kust, dus dat zou betekenen dat we veel gaan afdalen. Na de bus samen met Jan te hebben geladen zijn we om 10.25 uur vertrokken. De eerste 6,5 km was een beklimming welke ik gisteren met een taxi heb beklommen en met de fiets samen met Anita en Kirsten hebben afgedaald. Deze beklimming viel mij mee. Ook met de haarspeldbochten had ik geen problemen.
Daarna afgedaald richting bar Oasis. Deze na ca. 50 minuten bereikt. Aldaar zaten de eerste dames al op het terras. Ter plekke een cola gedronken. Vanaf hier grotendeels de rest van de tocht samen met Kirsten opgefietst. Eerst hadden we een afdaling van ca. 16 km, waarbij we nog een papagaai hebben gezien. De korte zeer steile stijging na Almogía richting Los Nunez was zeer zéér heftig. Het voorwiel kwam regelmatig los van de grond. Maar ik kwam in één keer boven.
Daarna een redelijk gevaarlijke steile afdaling waarin gedeelten met “hobbelig” beton voorkwam. Kirsten heeft in het vlakke gedeelte welke daarna kwam nog een vogel doodgereden. Kort daarna was een auto in aanraking gekomen met een ezel, welke het niet had overleefd. In Cártama na ca. 58 km nog op het terras gezeten met Kirsten en enkele broodjes en cola genuttigd. Later kwamen ook de anderen erbij. Anita was op het terras haar fietssleutel kwijt. Deze was door één van de vele aanwezige oude mannetjes opgeraapt. We hebben Anita even laten zweten, maar daarna de sleutel weer teruggeven. De laatste 17 km naar de camping in Alhaurin de la Torre vielen nog vies tegen. Zelfs in de afdaling moesten we trappen. Anders kwamen we door de harde tegenwind geen meter vooruit. Om 17.00 uur kwamen Kirsten en ik als eerste op de camping aan. Voordat ik begon met het opbouwen van de tent heb ik eerst een biertje genomen op de goede afloop. Daarna de tent opgebouwd in de harde ondergrond van puin. Dit viel niet mee. Dit leverde enkele kromme haringen op. Nadat ik de tent had opgebouwd begon het te motregenen. Dit was gauw weer over. Voor de rest was het bewolkt met zo nu en dan zon. Dit was alweer Spanje onwaardig.
’s Avonds na het fietspoetsen en douchen gegeten in het restaurant van de camping. Voor € 11,- hadden we een voorgerecht, hoofdgerecht, toetje en een kop koffie of thee. Dit is echt geen geld en het was heerlijk. Tevens heeft Tiny bij het eten namens de groep Dennis bedankt voor het “reisleideren”. Iedereen had een persoonlijk berichtje op papier gezet, hoe hij/zij de afgelopen 11 dagen met Dennis had ervaren. Daarna bedankte Dennis de groep. Na het diner samen met Dennis, Kirsten en nog iemand (ik week niet meer wie) de wijn opgemaakt. Even na middernacht de tent ingedoken.
Voor de verandering had het vannacht om een uur of vier weer even geregend. Om 07.00 uur opgestaan voor de laatste dag van de vakantie. Vandaag weer terug naar het heitelân. Om 08.30 uur zijn we vertrokken richting vliegveld in Malaga. Het inchecken duurde veel langer dan in Amsterdam. Marleen had bij het inchecken teveel gewicht aan bagage en moest € 35,- bijbetalen. Omstreeks 11.30 uur gingen we de lucht in. Het zonnetje scheen al de hele ochtend in de regio Malaga. Jammer dat we weggaan. Om 14.30 uur zijn we geland op Schiphol. Aldaar moesten we lang wachten op de bagage. Er was iets stuk om de bagage uit het vliegtuig te krijgen. De tijd maar gedood met het lezen van de “kabelkrant”. Gisteren had ik tijdens de afdaling waarin we niet vooruit kwamen tegen Kirsten gezegd dat er vanwege de harde zuiden wind weleens zand uit de Sahara zou kunnen komen. Op Schiphol lazen we dat er in Nederland inderdaad Saharazand was gevallen. Omstreeks 16.00 uur had iedereen zijn bagage. Daarna hebben we afscheid van elkaar genomen. Samen met Jan terug in de trein naar het noorden van Nederland. In de trein dagblad “De Pers” nog gelezen. Hierin was uit de weerkaart te concluderen dat de temperatuur in grote delen van Noordwest Europa en Scandinavië hoger waren dan in grote delen van Spanje en Portugal.
Om half zeven op het eindstation gearriveerd waarmee een einde kwam aan deze 12 dagen mooie fietsvakantie. Voor Spaanse begrippen viel het weer tegen. Echter de regen die we hebben gehad vielen op één keer na niet op vervelende momenten. Nu ik dit reisverslag verwerk op de computer is het eind juni en is het al ongeveer een week tussen de 35 en 40 graden Celsius in Andalusië. Dan mogen jullie zelf invullen wat beter is voor een fietsvakantie. Voorts waren het mooie “pittige” routes behalve de laatste. Deze was teveel langs drukke (snel)wegen. Eindconclusie: Dit smaakt naar meer.