Alweer voor de achtste keer in de zomer op fietsvakantie in Europa. Ook nu was net als twee jaar geleden Frankrijk de bestemming. Ook hebben we drie nachten net over de Franse grens in Duitsland geslapen.

Ook deze, net als de zeven voorgaande, groepsreis heb ik bij Aktiva Tours te Valkenswaard geboekt. Deze keer was de regio Elzas, gelegen in het noordoostelijke deel van Frankrijk de bestemming.

Aldaar heb ik samen met mijn medereisgenoten Annie, Bram, Gonny, Leonne, Linda, Lisanne, Marleen, Ria, Siebe en Wilma en onze reisleider Paul 12 dagen met veel plezier gefietst. Daarvoor wil ik hen hartelijk bedanken.

We zijn met de trein naar Kehl gereisd om vervolgens te overnachten op campings in Kehl, Selestat, Rouffach en Colmar om daarna weer te eindigen in Kehl.

Hierna kunt u mijn belevenissen lezen zoals ik, en in vele gevallen wij, gedurende deze 12 dagen hebben meegemaakt.

Een paar uur nadat Duitsland wereldkampioen voetbal in Brazilië is geworden gaat de wekker voor de fietsvakantie naar de Elzas in Frankrijk. Deze keer gaan we niet met de bus of het vliegtuig maar met de trein. Eerst naar Utrecht C.S. om daar vervolgens om half negen over te stappen op de ICE, een internationale hogesnelheidstrein. Ook in Amsterdam en Arnhem zijn opstapplaatsen.

Met ruim drie kwartier vertraging kwamen we in Offenburg aan. Ik zat met een aantal medereisgenoten direct achter de machinist in de trein. Aangezien de scheiding van doorzichtig glas was, zagen wij hetzelfde als de machinist. In Köln werd er een treinstel aangekoppeld zodat het uitzicht was verdwenen. Ook gaat de ICE vanaf Köln de andere kant op. Voorin de trein was het rustig. In het overige deel was het heel druk. Er stonden daardoor ook heel veel passagiers. Echter als je gereserveerd hebt, zoals wij, dan heb je een zitplaats. Door de vele vakantiegangers was er meer tijd nodig voor het in- en uitstappen op de diverse stations. Ook hadden we onderweg nog een seinstoring en daardoor hebben we de drie kwartier vertraging opgelopen.

Vanuit Offenburg zijn we met een lokale trein naar Kehl gereisd waar we om ca 15.00 uur aankwamen. Paul, onze reisleider, stond ons op te wachten.

Kehl is nog net voor de Franse grens in Duitsland gelegen. Normaal is bij deze reis de eerste camping in Straatsburg gelegen, maar omdat deze verbouwd wordt is deze voor een jaar gesloten en beginnen we in Kehl.

Op de camping hebben we een kleine introductie gehad en werden de fietsen uitgedeeld. Er waren zeven herenfietsen en vijf damesfietsen van het merk Batavus. Aangezien er acht dames zijn, moeten er drie dames op een herenfiets. Het voordeel is wel dat ze nu gemakkelijker bij de bidonhouder kunnen. Bij de damesfietsen zitten deze aan de onderkant, zodat ze tijdens het fietsen niet kunnen drinken.

Voorts hoorden we dat de camping in Bantzenheim heel slecht is en deze daardoor is vervallen. Het sanitair was slecht en er viel niets te beleven in de omgeving. De vorige groep is er wel geweest. Dit betekent dat er nog maar vier fietsroutes overblijven. Wilma, één van de drie dames uit het Limburgse had de waardevolle bezittingen in de ICE achter gelaten. Ze hebben in Offenburg direct contact opgenomen met de informatiebalie. De conducteur heeft ze gevonden. Dit betekende wel dat ze het uit Basel moesten ophalen, maar het belangrijkste was dat alles weer boven water is. ’s Avonds hebben we met z’n achten in Kehl gegeten.

Vandaag staat de eerste van de vier fietsroutes op het programma. We verlaten vandaag Duitsland en gaan naar Selestat in Frankrijk. Volgens de routebeschrijving 55 km maar de groep voor ons was er achter gekomen dat het 70 km is.

We zijn eerst circa 40 kilometer aan de Duitse kant langs de Rijn gefietst over de Rhein Rad Weg. Een enkele keer weken we een klein stukje van de Rijn af. In een klein plaatsje hebben we een winkeltje gevonden waar van alles te krijgen is voor de lokale bevolking. We hebben hier koffie en/of fris gedronken met iets erbij zoals gebak, broodje, yoghurt etc..

Daarna zijn we doorgefietst om vlakbij de plaatsen Kappel (Duitsland) en Rhinau (Frankrijk) de Rijn over te steken met de gratis veerpont. Halverwege de overtocht staken we de grens naar Frankrijk over. Hiermee kwamen we dus ook in de Elzas terecht.

De Elzas behoort nu weer tot Frankrijk. In het verleden maakte de Elzas ook diverse keren onderdeel uit van Duitsland. Dit is ook te zien aan de vele steden die een Duits klinkende naam voeren.

In Rhinau en Diebolsheim probeerden we een restaurant te vinden om wat te eten. In Diebolsheim vonden we er één, maar die ging dicht. Tussen 12-14 uur kun je eten en daarna gaan de restaurants in vele plaatsen in Frankrijk dicht.

In Bindernheim zijn we maar naar een grote supermarkt geweest voor de lunch. Paul, onze reisleider, kwam hier toevallig ook met de bus. Hierdoor konden we direct boodschappen doen voor het warme eten vanavond op de camping. Daarna zijn we door de landerijen gefietst met in de verte uitzicht op de bergen in de Elzas/Vogezen en aan de Duitse kant het Zwarte Woud.

Na ongeveer 70 kilometer kwamen we op de camping “Les Cigognes” in Selestat aan. Gisteren gedurende de treinreis en op de camping in Kehl nog diverse regenbuien gehad. Vandaag was het stralend zonnig weer en een lekkere fietstemperatuur. Dit mag nog wel tien dagen zo blijven.

Vanmorgen om zes uur is de hele camping brut wakker geworden van een alarm, de claxon ging onophoudelijk af, van een auto. Het bleek onze eigen busje te zijn. Paul heeft bij het kijken hoe laat het was, waarschijnlijk op een of ander knopje van de sleutelbos gedrukt waarmee het alarm werd geactiveerd. Na enige tijd drukte Bram op de claxon waarmee het alarm stopte.

Aangezien in de routeomschrijving is vermeld dat de routes 100% vlak zijn, moeten we zelf vrijwillige routes maken voor de hoogtemeters die ik/wij normaal gewend zijn op een fietsvakantie.

Vandaag zijn we in diverse groepjes op de fiets naar het kasteel Haut-Kœnigsbourg gefietst. Dit kasteel ligt circa 15 kilometer vanaf de camping. Vanaf de camping zijn we via Kintzheim naar het kasteel gefietst. De eerste vier à vijf kilometer was vlak. Daarna was het een lekkere stijging gedurende 10 kilometer met een stijgingspercentage van circa zes procent. Onderweg hebben we in een restaurant gegeten. Vlak voor het restaurant is nog een apencentrum “La Montagne des Singes” gelegen met apen uit vijf continenten.

Het kasteel Haut-Kœnigsbourg ligt op een hoogte van 755 meter boven het Rijndal en onze camping ligt op een kleine 200 meter hoogte.

Het kasteel wordt voor het eerst in de 12^e genoemd en lag op de kruising van belangrijke handelswegen voor graan en wijn (van noord naar zuid) en de zout- en zilverroute (van west naar oost).

Tijdens de dertigjarige oorlog boden de manschappen van het kasteel meer dan een maand weerstand tegen de aanvallen van de Zweden. Uiteindelijk in september 1633 hebben de Zweden het kasteel veroverd en daarna in brand gestoken. Daarna is het kasteel Haut-Kœnigsbourg tweeënhalve eeuw verwaarloosd.

In 1865 heeft de gemeente Selestat het kasteel Haut-Kœnigsbourg overgenomen. Na de Frans-Duitse oorlog behoorde de Elzas vanaf 1871 tot het Duitse Keizerrijk. In 1899 schonk de gemeente Selestat het kasteel aan de Duitse keizer Wilhelm II. Wilhelm II gaf de architect Bodo Ebhardt opdracht het kasteel te restaureren, van 1900 tot 1908. Middels het verdrag van Versailles kwam het kasteel Haut-Kœnigsbourg in 1919 weer in Franse handen.

Bij het kasteel waren heel veel toeristen uit vele landen. Je hebt er een schitterend uitzicht over het hele gebied. We hebben de buitenkant van het kasteel en de kruidentuin bekeken. We zijn niet binnen in het kasteel geweest.

Daarna zijn we via dezelfde weg twee kilometer afgedaald en hebben toen rechts de afslag naar St-Hippolyte genomen. Dit is een mooi dorp met kleurrijke huizen.

Je moet namelijk niet twee keer dezelfde route fietsen. Daarna weer richting Kintzheim omdat we anders over een vierbaansweg moesten fietsen.

In Selestat hebben we in het centrum nog wat gegeten en gedronken. Daarna terug naar de camping om de rugzakken te legen om vervolgens naar de supermarkt te gaan om inkopen te doen voor het diner.

Net als gisteravond lande er op de camping een ooievaar. Hij/zij kwam tot een meter van ons, tot tussen de tenten. De naam van de camping is Cigognes en betekent ooievaar. Net buiten Selestat is ook een pretpark met levende ooievaars gelegen.

Vandaag zijn een aantal reisgenoten door Selestat gewandeld. Ik heb met Siebe en Gonny in noordelijke richting een deel van de Route des Vins d’Alsace gefietst of te wel de Elzasser wijnroute. De totale wijnroute heeft een lengte van 170 kilometer.

Vanuit Selestat zijn we via Scherwiller, Dieffenthal, Blienschwiller, Nothalten, Andlau, Barr, Heiligenstein, Bernardswiller naar Obernai gefietst. Tussen de vele wijnvelden door, alwaar de boeren druk aan het snoeien waren. De dorpen waren beeldschoon. We hadden nu kleine heuvels van enkele honderden meters lengte en daarna konden we weer afdalen. Er was één klim bij waar we ongeveer een kilometer moesten klimmen.

In Barr hebben we bij een bakker wat gedronken en een gebakje gegeten. In Obernai hebben we geluncht. Obernai is ook een grotere stad met een groot centrum en een straat met vele restaurants waar je ook na 14.00 uur kunt eten. Omdat we niet twee keer dezelfde route wilden fietsen zijn we teruggegaan via Goxwiller, Gertwiller, Saint Pierre en toen over de D1422, een redelijk drukke weg, via Epfig weer terug naar Selestat. In Selestat stond eerst een verdient ijsje en daarna een biertje na 67 kilometer op ons stond te wachten.

Het was wederom zon overgoten en circa 30 graden. Onderweg hadden we nog voldoende rijwindkoeling, dus het was nog wel te doen.

’s Avonds hebben we in Selestat gegeten.

Na drie nachten in Selestat te hebben gebivakkeerd hebben we vanmorgen de tenten afgebroken. Vandaag gaan we naar Rouffach. De route van Aktiva is maar 40 kilometer en komt niet in enkele mooie plaatsen. Dus hebben we de officiële route aangepast.

Vanuit Selestat zijn we via Kintzheim naar Ribeauvillé gefietst. De plaats Ribeauvillé laat Aktiva links liggen omdat deze plaats volgens de beschrijving vrij hoog ligt. Nou dat valt reuze mee. Het is een mooie lichte stijging. In Ribeauvillé hebben we eerst wat gedronken en daarna rondgewandeld.

Ook hebben we een lunch gekocht die we in het naburige plaats Riquewihr in de schaduw hebben genuttigd. Daarna ook in Riquewihr rondgewandeld. Ook waren in beide plaatsen de ooievaars weer aanwezig.

Na Riquewihr hebben we de Elzasser wijnroute weer gevolgd. Gisteren hebben Gonny, Siebe en ik al het Noordelijke deel gefietst. En nu het middendeel door de vele wijnvelden en met heel rustige wegen. De officiële Aktiva route gaat over drukkere wegen. De stijgingen en dalingen in de Elzasser wijnroute stellen niets voor. In Turckheim hebben we weer een terrasje gepakt. Met een temperatuur van ruim boven de 30 graden Celsius is dit ook wel noodzakelijk. Via Wintzenheim, Wettolsheim, Hattstatt en Pfaffenheim zijn we in Rouffach na ruim 60 kilometer aangekomen. Op deze gemeentelijke camping, iets groter dan een boerencamping in Nederland, zat nog een relatief verdient koel biertje op mij te wachten. Op de camping is zelf niets te verkrijgen. Onderweg hadden we nog voldoende rijwindkoeling. Dat ondanks de zon en hoge temperatuur was het nog wel te doen.

Het viel afgelopen nacht honderd procent mee met de warmte in de tent na een warme dag. Op de camping is het sanitair summier. Drie gemengde douches maar wel met gescheiden wastafels en WC. Vandaag zijn Gonny, Lisanne, Siebe en ik begonnen aan het zuidelijke deel van de Elzasser wijnroute. Vanaf Rouffach hebben we de groene route, welke voor fietsers is bestemd, (er is ook een rode route, die gaat over normale wegen welke bestemd is voor de auto) gevolgd. We zijn in zuidelijke richting afgedaald naar de plaatsen Westhalten, Orschwihr, Bergholtz en Guebwiller waar we naar het centrum zijn gegaan voor een drinkstop. Er zaten een paar lekkere korte beklimmingen in de route. Na de drinkstop hebben we bij een bakkerij in Guebwiller nog een gebakje gekocht, rond de klok van twaalf uur. Daarna zijn we in zuidelijke richting doorgefietst. Na een paar kilometer hebben Siebe en ik tijdelijk afscheid genomen van Gonny en Lisanne. Zij zijn verder gegaan naar het Écomusée d’ Alsace, een openluchtmuseum gelegen tussen Bollwiller en Pulversheim.

Siebe en ik, de Friese diehards, hebben het laatste deel van de Elzasser wijnroute gevolgd via Soultz, Wuenheim, Hartmannswiller, Berrwiller, Uffholtz, Cernay om in Thann te eindigen. In dit tussendeel waren weinig wijnvelden maar veel graan- en maïsvelden en er was een enkele rundveehouder te bekennen. De heuvels waren ook ver weg. Pas bij Thann waren de bergwanden weer zichtbaar en tevens bedekt met wijnvelden. Thann is een redelijk dorp waar in de kerk nog een bruiloft was.

In Thann hebben we bij een bakker een bruin stokbrood, zij noemen het zwart stokbrood, met vlees en kaas belegt, burgemeester gemaakt en wat gedronken. Zo nu en dan verdween de zon al een beetje achter de wolken. Daarna via een andere route teruggefietst. Namelijk via Cernay, Wittelsheim, Staffelvelden, Bollwiller, Raedersheim, Merxheim, Gundolsheim om daarna na bijna 79 kilometer weer terug te keren op de camping in Rouffach.

De terugroute was min of meer redelijk vlak. In diverse plaatsen waren nog teksten op de wegen gekalkt en waren de dorpen versierd. Enkele dagen geleden is namelijk de Tour de France door deze dorpen gegaan.

Weer een goed gevoel aan deze dag overgehouden.

Vannacht was het rumoerig op de openbare weg gelegen naast de camping. Gisteren was er namelijk feest in Rouffach. Ook hadden we vannacht om half zes onweer. Daarna koelde het af na een warme en zwoele nacht. Vandaag staat route drie op het programma. Deze gaat niet, zoals eerder al gememoreerd naar Bantzenheim maar naar Colmar. Aktiva heeft de oude route drie en vier gecombineerd. Achteraf bleek deze 48 kilometer lang te zijn met bijna geen stijgingen. Via Niederentzen zijn we in Rustenhart aangekomen waar we onder een luifel bij de ingang van een school hebben geschuild voor de regen. De burgemeester had zicht op ons en hield ons de gehele tijd in de gaten.

Nadat de droogte weer was aangebroken zijn we verder gefietst naar Balgau, Heiteren, Obersaasheim om in de vestingstad Neuf-Brisach aan te komen. Neuf-Brisach is in 1699 aangelegd. De vestingwal rondom Neuf-Brisach is sinds juli 2008 gerestaureerd na Amerikaanse bombardementen in 1945. Er hebben in het verleden meerdere oorlogen plaatsgevonden. Voorts staat de plaats op de werelderfgoedlijst van Unesco.

Het was hier vandaag rustig. Hier hebben we uitgebreid en langdurig bij de bakker iets gedronken en gegeten. Nadat de langdurige regenbui was opgehouden zijn we via Wolfgantzen, Appenwihr en Sundhoffen doorgefietst naar de camping in Horbourg-Wihr, gelegen nabij Colmar. De camping is gelegen aan de rivier de Ill.

Het was een weinig enerverende route met vooral maïsvelden en graanteelt maar we zijn wel droog gebleven.

’s Avonds samen met Bram, Linda, Lisanne en Marleen in het centrum van Colmar uit eten geweest.

Hier kwamen we ook een Franse groep met 15-20 kinderen tegen die in Rouffach al op de camping stonden en die nu ook weer op dezelfde camping staan.

Na het eten zijn we ondanks de regen toch maar teruggefietst naar de camping. Dankzij de regenjas en het oprollen van de korte broek was alle kleding wonderwel droog gebleven.

Vanmorgen regende het op de camping. Vandaar dat we onder een zeil hebben ontbeten. Dit zeil was tussen twee bomen en twee tenten gespannen.

Voor mij en een paar andere was dit de eerste rustdag in de tour de Elzas. Het was vandaag een ideale temperatuur (20°C) voor een stadsbezichtiging en laten wij net met de tenten vlakbij de stad Colmar te staan. Wij, Linda, Lisanne, Marleen, Ria en ik hebben de uitgestippelde stadswandeling langs diverse gebouwen gelopen.

Op één regenbui na bleef het droog overdag. Daarna nog even door de winkelstraten gewandeld.

De ochtend is in drie woorden samen te vatten, namelijk regen, regen en regen. Dat in de tweede helft van de ochtend zijn Lisanne, Marleen en ik eerst maar naar de E.Leclerc, een supermarchés, geweest en daarna naar een paardensportwedcafé waar we koffie hebben gedronken. Gonny en Siebe kwamen hier later ook.

Daarna hebben we elkaar gepest, met kaarten wel te verstaan.

’s Middags werd het droog. Toen zijn we met z’n vijven doorgefietst naar Eguisheim waar we door het stadscentrum zijn gewandeld.

In Eguisheim staan nog vele oude vakwerkhuizen, die in ringvormige straten rondom het dorpsplein met burcht en kapel zijn aangelegd.

Op de heenreis zijn we nog een paar honderd meter over de snelweg gefietst. Er zijn in Frankrijk namelijk groene plaatsnaamborden en witte plaatsnaamborden. Eguisheim was een wit naambordje die toch op de snelweg uitkwam. Afgelopen week waren er ook al anderen die dit probleem bij Rouffach hadden.

Na nog wat gedronken en gegeten te hebben, hebben we de terugreis aanvaard via de Elzasser wijnroute. Dit was een betere route en daarna weer dwars door Colmar via de E.Leclerc naar de camping waar het ’s avonds weer begon te regenen, maar ooit……

…….. wordt het beter. Vanmorgen bij het ontwaken scheen de zon al. Na het ontbijt konden we de tenten, die door de zon al droog waren, droog inpakken. Even na tienen zijn we voor de vierde en laatste verplichte etappe vertrokken naar onze beginplaats Kehl in Duitsland. Vanuit Horbourg-Wihr zijn we langs Canal de Colmar naar Muntzenheim gefietst. Het uitzicht was water aan de ene kant en maïs aan de andere kant.

Daarna 40-50 km langs Canal du Rhône au Rhin naar het noorden gefietst. Een enkele keer zijn we van de route afgeweken. Dit deden we in Marckolsheim waar we bij een restaurant wat gedronken hebben en midden in het centrum bij een bakker, welke de gehele dag is geopend, wat gegeten hebben. De bakker heeft ook een terras, zodat je eten en drinken ook kunt combineren. Tussen Muntzenheim en Marckolsheim is ook een rode paal genaamd “Fixet” gelegen waar aan kettingen een fietspomp, inbussleutels, schroevendraaiers en ander fietsgereedschap hangt.

Er zijn, en wij kwamen vele fietsers tegen, die van Straatsburg naar Basel fietsen. Langs de Canal du Rhône au Rhin is het een bosrijk gebied. We fietsten half in de schaduw. In Boofzheim hebben we ter hoogte van een rotonde bij een bakker geluncht. Na Boofzheim voerden ook boten door de Canal du Rhône au Rhin. Voor Boofzheim was varen onmogelijk door de omgevallen bomen en takken etc. die in het water lagen.

Wij zijn niet zoals de route voorschrijft bij de afslag Geipolsheim de Rijn overgestoken. Maar we zijn verder naar en door Straatburg gefietst om aldaar over de fietsbrug te gaan, welke dicht bij de camping is gelegen, om in Duitsland te komen. Na ruim 82 kilometer kwamen we op de camping aan.

Het was dat er op het fietspad langs de Canal de Colmar en Canal du Rhône au Rhin bij de sluizen en bruggen een bochtje in het fietspad zat, anders waren we namelijk tijdens de fietsreis allang in slaap gevallen.

Alweer een stralende zon en 30 graden vandaag. De enkele slechtere dagen zijn we allang vergeten. Vandaag hebben we met z’n allen in groepjes Straatsburg bekeken. Voordat we dit gedaan hebben heb ik eerst samen met Linda, Marleen, Ria en Lisanne de uitzichttoren van Kehl beklommen.

Daarna met z’n vijven hebben we de stadswandeling door Straatsburg gedaan. We hebben onder meer bekeken: de Sint Thomaskerk, Petite France, overdekte stadsbruggen, The Vauban Dam, Het Gutenbergplein, De Kathedraal, het paleis Rohan.

Daarna nog ijsjes gehaald uit de E.Leclerc en wat te eten en drinken gehaald voor vanavond en morgen.

De laatste dag van deze vakantie is aangebroken. Vanmorgen na het ontbijt heeft Siebe, namens de groep, Paul bedankt voor het reisleideren en een fles wijn aangeboden. Om 10.00 uur zijn we met de taxi naar het station in Kehl gebracht. Om 11.00 uur met de trein, afkomstig uit Straatsburg, naar Offenburg. Er zaten, en er kwamen, vele vakantiegangers in de trein. Hierdoor hebben we vier minuten vertraging opgelopen. En daardoor hadden we in Offenburg nog maar vier minuten om over te stappen in de ICE en we moesten ook nog door de tunnel naar een ander perron. Dit gold ook voor circa 50 andere vakantiegangers.

Na een overstap in Frankfurt in een andere ICE, welke als eindbestemming Amsterdam heeft, hebben Lisanne, Marleen, Siebe en ik enkele uren gepest met kaarten. In Utrecht zijn Bram, Ria en ik uitgestapt voor het laatste deel van de reis naar huis. Hiermee kwam een eind aan een gezellige vakantie.