Ook dit jaar ben ik weer in de maanden december en januari op vakantie geweest. Na een aantal jaren in Azië te zijn geweest werd het nu weer eens tijd om naar het westen te gaan. Deze keer heb ik door de landen Mexico, Guatemala en Honduras van donderdag 14 december 2017 t/m zaterdag 6 januari 2018 een rondreis gemaakt. Ook nu was Djoser te Leiden de reisorganisatie. Hierbij een link naar de webiste van Djoser voor de rondreis naar Mexico, Guatemala en Honduras.
Aldaar heb ik met Amalia, Berenice, Gabriel, Jacqueline, Jeanette, Kathy, Kees, Lucia, Michel, Miranda, Paul, Peter, Peter, René, Ronald, Winny, Wiyada en onze reisleider / begeleider Cees 24 dagen vakantie gevierd.
We zijn met het vliegtuig van Schiphol via Houston naar Mexico-Stad gevlogen. In Mexico hebben we overnacht in Mexico-Stad, Puebla, Oaxaca, Tehuantepec en San Christobal. Vervolgens zijn we de grens met Guatemala overgestoken en aldaar hebben we overnacht in Panajachel, Antigua, 1 nacht in Copan, gelegen in Honduras, Rio Dulce en Flores. Daarna weer terug in Mexico alwaar we nog in Corozal, Palenque, Merida en Playa del Carmen zijn verbleven. Via Cancun en Washington zijn we na 24 dagen weer op Schiphol geland.
Hierna kunt u mijn belevenissen lezen zoals ik, en in vele gevallen wij, gedurende deze drie en een halve week hebben meegemaakt
Gistermiddag ben ik al afgereisd naar een hotel in de omgeving van Schiphol. Dit omdat we vandaag al om 10.15 uur gaan vliegen en ik daardoor vanmorgen niet met de trein tijdig op Schiphol kan komen. Het inchecken, de handbagage controle en de douane waren alle keren binnen vijf minuten gepiept. Wel wat anders dan enkele dagen geleden toen het door sneeuwval een chaos was op Schiphol. Na ruim 10 uren vliegen met United Airlines kwamen we in Houston aan. In het vliegtuig moesten we al een formulier invullen of we ook iets hadden aan te geven. Op het vliegveld moest dit bij een zelfscan computer nogmaals worden ingevoerd en moesten we ook vingerafdrukken laten afnemen. Bij de douane herhaalde het ritueel van vingerafdrukken en het maken van een foto nogmaals. Na de douane controle heb ik de eerste medereizigers ontmoet.
In Nederland hadden we via internet al een Esta verklaring moeten regelen. Esta is een reistoestemming waarmee de reiziger zonder visum naar de Verenigde Staten van Amerika kan reizen. Het is sinds 2009 de manier van de Amerikaanse regering om reizigers naar de VS vooraf te registreren. Ook al ben je op doorreis, toch is een Esta verklaring noodzakelijk.
Daarna was het nog ruim twee uren vliegen naar Mexico-Stad waar we om 01.00 uur Nederlandse tijd en 18.00 uur Mexicaanse tijd aankwamen. Na de douane, ophalen van de koffers en geld wisselen hebben we met de hele groep kennis gemaakt. We zouden met de bus naar ons hotel. Echter de bus had een aanrijding gehad en zou binnen afzienbare tijd komen. Na ruim een uur wachten was er nog geen bus en zijn we maar met drie grote taxi’s naar het hotel gegaan waar we om 21.00 uur zijn aangekomen.
Na het ontbijt vanochtend op de 10e etage in ons Fontán hotel met een mooi uitzicht op de omgeving, waarbij tijdens het ontbijt ook nog een zeppelin langs vloog, heeft Cees, onze reisbegeleider, een informatie praatje gehouden in de lobby van het hotel.
Daarna zijn we door Mexico-Stad gewandeld onder meer langs het Alameda park, alwaar groene houtsnippers lagen.
Langs enkele oude gebouwen en enkele nieuwe gebouwen, zoals een soort concertgebouw en het monument “Hemiciclo a Juárez”. Dit monument werd in 1910 met marmer gebouwd en in hetzelfde jaar onthuld ter ere van de honderdste verjaardag van de Mexicaanse onafhankelijkheid. Verder staan er onderweg vele standbeelden van dieren en mensen.
Via historische winkelstraten, een winkel/restaurant met tegeltjesbedekking/bekleding, aangekomen op het grote centrale plein, genaamd zócalo. Tegenwoordig is Plaza de la Constitución de officiële naam. Op dit plein hadden ze een soort kunststof schaatsbaan aangelegd en een schans/helling waar je met binnenbanden van vrachtwagens vanaf kan glijden. Ook hebben we er een grote kerk bezocht. Deze metropolitaanse kathedraal is in de 16e eeuw door de Spanjaarden gebouwd.
Vervolgens hebben we het nationale paleis bezocht. Het paleis is in 1563 gebouwd als zetel voor de vicekoning van Nieuw-Spanje. In de 17e eeuw is het paleis 2 keer door brand verwoest. Hier waren ook diverse schoolkinderen die een rondleiding kregen. Er waren diverse grote schilderijen met afbeeldingen van slaven/slavenarbeid.
Na de lunch in het restaurant “Cafe de Tacuba”, welke al 105 jaar bestaat, zijn we door de bus opgehaald en naar het Antropologisch museum gegaan. Dit geeft de geschiedenis van culturen van Mexico weer, van de diverse gebieden, bevolkingsgroepen etc…
Het antropologiemuseum is gewijd aan de precolumbiaanse geschiedenis van het land, en bevat verschillende topstukken, waaronder de Azteekse zonnesteen, Olmeekse koppen uit Tabasco, schatten uit de cenotes van Chichén Itzá en een standbeeld van Tlaloc uit Teotihuacán. Verder bevinden zich er een replica van de tombe van Pacal de Grote, koning van Palenque, en de bekende wandschildering van Tenochtitlan door Dr. Atl.
Ook is er een permanente tentoonstelling over het leven van de hedendaagse indiaanse bevolking van Mexico.
’s Avonds hebben we buiten op het terras gegeten bij Bolero café. Je moest wel heel heel veel geduld hebben want het eten kwam mondjesmaat per twee personen. Daarna duurde het ook redelijk lang voordat er taxi’s waren die ons naar het hotel brachten.
Vanmorgen hebben we Mexico-Stad verlaten en we gaan op naar Puebla. We reizen in deze vakantie volgens Cees ongeveer 5.200 km met de bus. Eerst zijn we naar Teotihuacan gegaan, de stad van de goden, ongeveer 40 km ten noordoosten van Mexico-Stad gelegen. De nederzetting aldaar is in de periode 500 v.Chr. tot 750 n.Chr. bewoond geweest en had op het hoogtepunt ongeveer 125.000 inwoners.
Bij Teotihuacan zijn we drie uren verbleven en hebben we een rondwandeling over het complex gemaakt.
Het complex bestaat uit twee grote piramides ter ere van de maan en de zon. Verder zijn er nog vele kleinere tempels en een aantal pleinen. Wij hebben eerst het koninklijk paleis bezocht en daarna de piramide van de maan deels beklommen. Het tweede deel van de piramide was afgezet. Het waren hele hoge traptreden. De piramide van de maan is aan het einde van de ongeveer twee kilometer lange laan der doden gelegen, voor ons nu aan het begin.
Daarna ook de piramide van de zon beklommen. Dit zijn totaal 248 treden met verschillende plateaus. Deze traptreden waren minder hoog en daardoor best te beklimmen. Er stond een heerlijke verfrissende wind. De piramide van de zon is aan de laan der doden gelegen en is zo gebouwd dat twee keer per jaar als de dag en nacht even lang zijn de zon precies boven de piramide opkomt. In het verleden lagen er aan de laan der doden diverse woonwijken en werkplaatsen en opslagplaatsen voor voedsel.
Bij ons lunchrestaurant hebben we nog een demonstratie gehad van een Mexicaan bij een grote cactusplant die binnenin honingwater bevat. En van andere planten waar hij een naald en draad van maakte. Ook schreef hij erop zodat het net papier was. Ook maakte hij er garen van. Ook shampoo maken was geen probleem. Jammer dat we van Cees verder moest, want deze enthousiaste Mexicaan was nog lang niet uitgepraat.
Na de lunch zijn we doorgereden naar Puebla. Er waren enkele grote cactusvelden te zien. Ook een keer een perceel met veel schapen. Voor het overige was het landschap vooral “dor”. In Mexico-Stad zagen we vanochtend al een kabelbaan over de snelweg waarmee de bevolking van de ene naar de andere kant van de stad kan gaan. In Puebla zagen we ook weer een kabelbaan.
Tegen de avond met Jeanette, Kees, Miranda en Paul in Puebla rondgewandeld rondom de zócalo, iedere stad heeft een groot plein en voor het gemak noemen we die overal maar de zócalo, en de winkelstraten waar het heel druk was. In één van de zijstraten gegeten en rondom het plein nog wat gedronken.
Vanmorgen zijn we om half tien uit Puebla vertrokken. We gaan vandaag naar Oaxaca. Hier kwamen we even na drieën aan. Onderweg grote oppervlaktes met cactussen gezien.
De tweede helft van de middag hebben we een deel van Oaxaca bezocht. Rondom de zócalo waren vele kerst festiviteiten. Ook voor het eerst heb ik een gebakken sprinkhaan gegeten. Waarschijnlijk voorlopig ook voor het laatst. Wij bewaren ze wel voor Ronald die ze wel lekker vond. Even verderop was een overdekte markt.
Gisteren in Puebla waren heel veel schoenenzaken. Op de overdekte markt hier waren heel veel drankwinkeltjes. Tot een uur of tien vanavond was er live muziek op de zócalo.
Vanmorgen zijn we naar de Monte Albán, een Zapoteekse ruïnestad, geweest. De zapoteken waren de eerste bewoners van het bergland en de valleien in de huidige deelstaat Oaxaca. Men gaat er vanuit dat de bouw van de tempelstad Monte Albán rond 600 v.Chr. is begonnen en is gelegen op een 400 meter hoge berg. In de bloeitijd 300 tot 700 n.Chr. zijn de meeste tempels en paleizen gebouwd. In die tijd gingen de zapoteken steeds meer invloed uitoefenen op het zuiden en zuidwesten van Mexico. En in die tijd waren er ruim 30.000 inwoners.
Wij waren er omstreeks half tien. Het was er toen nog heel rustig. Pas tegen elven werd het iets drukker. Wij konden lekker van de rust genieten.
Om twaalf uur is de helft van de groep met de bus terug naar het hotel gegaan. Ik ben met de andere helft terug gewandeld. We hadden gedacht en verwacht dat we door de natuur en enkele plaatsen zouden wandelen. Dit was dus niet zo. We liepen de gehele tijd langs de weg, eerst afdalen en onderweg lag nog een dode slang. En daarna in Oaxaca langs de hoofdstraat waarbij de auto’s meer stil stonden dan reden. Dus veel auto uitlaatgassen opgesnoven. De laatste 500 meter was nog wel interessant. Hier liepen we over een kermis en langs eetkramen etc.. De wandeling duurde twee en een half uur en was 8,5 kilometer lang.
Na de late lunch met Paul, Ronald en Winny zijn we nog even naar de overdekte markt geweest. Alvorens we aankwamen hebben we eerst nog een proeverij gehad van 3 soorten mescal en 13 soorten likeurtjes, zoals pinacolade, koffie en vele andere smaken. De dames van de proeverij en wij hadden de grootste lol.
Na de markt te hebben bezocht zijn we terug naar het hotel gegaan. Tijdens de terugreis werd de Mexicaanse vlag gestreken. Dit is tegen de avond iedere dag een hele ceremonie. Bij het hotel nog een kleine anderhalf uur in het kleine maar warme zwembad vertoeft.
’s Avonds met Michel, Ronald en Winny aan het zócalo gegeten en daarna nog over de grote kermis gewandeld. De kermisattracties zouden in Nederland niet goed worden gekeurd. Volgens vele zijn dit afdankertjes uit de rest van de wereld. De stroomvoorziening was op vele plaatsen ook met tape omwikkeld. Vanavond net als gisteravond en afgelopen nacht werd er veel vuurwerk afgestoken om boze geesten te verjagen.
Vanochtend zijn we om half negen uit Oaxaca vertrokken. Na een half uurtje rijden kwamen we in Tule aan waar de dikste boom van Mexico staat. En inderdaad is het geen kleintje. De omtrek is 36,2 meter en de diameter is 11,62 meter en de boom is ongeveer 40 meter hoog. Ook zat er een wespennest in de boom.
Rond een uur of tien hebben we een kleine rondleiding door een mescal fabriek gehad en een kleine proeverij gehad.
Daarna een paar honderd meter verderop bij een weverijwinkel geweest waar we een kleine weefdemonstratie hebben gekregen. De verschillende kleuren worden met natuurlijke grondstoffen gemaakt van planten, bloemen, lemon en kalk. Zoals Afrikaantjes en cactus.
Daarna doorgereden naar de plaats Mitla. Dit is een kleine plaats en heeft als bijnaam, de stad van de doden. Hier hebben we een aantal ruïnes/gebouwen bekeken. Mitla was het belangrijkste centrum van de zapoteken en later van de mixteken. Het was hier rustig. Er waren meer kledingwinkels en andere prularia dan mensen.
Na de lunch hebben we met uitzondering van één tussenstop alleen nog maar in de bus gezeten en kwamen we rond half zeven aan in ons resort nabij Tehuantepec.
Omstreeks half acht hebben we het warme Tehuantepec verlaten en we gaan verder via Canon del Sumidero naar San Cristobal. Tijdens de route zagen we diverse grote windmolenparken met totaal wel meer dan 1.000 windmolens.
Omstreeks 14.00 uur zijn we met één speedboot door de kloven van Canon del Sumidero gevaren. Onderweg zagen we zwarte en witte reigers en pelikanen. Ook enkele krokodillen, een leguaan (helaas geen foto kunnen nemen) en enkele apen. Voorts enkele andere kleine witte vogels. De speedboot had soms een lekkere snelheid. Wel lagen er veel plastic(flessen) in het water. De kloof is circa 15 kilometer lang en de hoogste rotswanden zijn meer dan 1.000 meter hoog.
Daarna doorgereden naar San Christobal waar we een uurtje later, omstreeks half vijf, aankwamen. Omdat San Christobal op 2.100 meter hoogte ligt is het hier een stuk koeler dan gisteren in Tehuantepec.
Tegen de avond met Jacqueline, Kathie, Kees, Miranda, Paul door San Christobal gelopen en in één van de rustige zijstraten rondom het plein in een klein familierestaurant gegeten.
Vanmorgen om 9 uur ben ik met bijna de gehele groep naar een Indiaans dorp gegaan, waar afstammelingen van de Maya’s zijn. We zijn door de straten, via een begraafplaats, en over de markt gelopen. Op de begraafplaats was recent nog een persoon begraven. Het graf lag nog vol met bloemen. Ook zijn we in de kerk geweest. Hier mochten geen foto’s worden gemaakt, en terecht. In de kerk werden allemaal personen herdacht met vele kaarsjes en er lag gras op de vloer. Ook werden er kippen geofferd. Dit was indrukwekkend. Toen we de kerk uitgingen was er buiten een processie gaande.
Daarna doorgereden naar een ander Maya dorp. Tijdens de route staan mooie huizen. Deze worden onder andere bekostigd door Mexicanen die in Amerika werken.
Zinacantan heet het tweede dorp. Hier zijn we eerst bij mensen thuis geweest. Zij hebben bij de woning een winkeltje met kleding. Een aantal medereisgenoten hebben ook diverse kledingstukken geshowd. Daar hebben we ook geluncht met kip, tortilla’s en wat drinken. Voorts nog twee drankjes geproefd. Daarna nog een beetje door Zinacantan gelopen en nog een kerkje bezocht.
De tweede helft van de middag in San Christobal nog even rondgelopen op de terrassen wordt je net als gisteren geconfronteerd met heel veel prullariaverkopers of mensen die de schoenen willen poetsen. En vele zijn nog hele jonge kinderen.
Vanmorgen zijn we al om half zeven, zonder ontbijt, uit San Christobal vertrokken. We verlaten vandaag tijdelijk Mexico. We gaan naar Guatemala. Na een tussenstop en een fotomoment op een brug boven de weg heeft Winny onze chauffeur Marco bedankt voor het veilige en netjes rijden.
Om half elf waren we bij de Mexicaanse douane waar we onze paspoort, visum en vliegticket moesten laten zien. Cees heeft alles meegenomen naar de douane en daar is het visum achtergebleven. We moesten eerst alles inleveren omdat ze wilden dat we gingen betalen. Echter dit hadden we via de reissom al gedaan. Daarna was het in een paar minuten gepiept. Vervolgens nog een klein stukje met de bus en daarna nog een paar honderd meter lopen langs souvenirs winkeltjes, in niemandsland, zijn we aangekomen bij de douane van Guatemala alwaar het ook in een kwartier was gepiept. Daarna onze nieuwe bus in. We hadden tegen de verwachting in weer allemaal twee zitplaatsen. Ook kan ik in deze bus weer recht zitten. Of te wel meer beenruimte dan in onze 14 meter lange Mexicaanse bus.
Even na half twaalf zijn we Guatemala binnengereden. Bij de grens hebben de meesten een beetje geld gewisseld zodat we nu in ieder geval wat quetzals op zak hebben. Na een paar uur hebben we geluncht en geld gepind. Daarna verder richting Panajachel over slechtere wegen dan in Mexico. Ook inhalen was moeilijker. De omgeving was wel groener, meer bomen in de heuvels / bergen dan in Mexico. Ook lag er veel meer afval. Ook in dorpen en steden waren de straten veel viezer.
In Mexico waren de straten eigenlijk brandschoon. Ze hebben hier wel veel mooiere openbaar vervoer bussen.
Om 19.20 uur waren we pas bij ons volgende hotel in Panajachel.
Panajachel ligt aan het op 1597 meter hoogte gelegen Atitlán meer. We zijn vanochtend met de boot het Atitlán meer op geweest en na een tijdje varen zijn we weer aan wal gegaan.
We hebben daarna een wandeling door de natuur gemaakt langs bananenbomen, koffiebomen, pytoboom ( rode bloemen, waar kinderen een fluitje van kunnen maken, ook witte soort bloemen eraan). En nog andere soorten. Dit was heuveltje op en heuveltje af.
Daarna weer aan boord en zijn we verder gevaren naar San Pedro La Laguna. Hier hebben we in een café wat gedronken. Vervolgens nog wat rondgewandeld. Onderweg lagen er nog 1e, 2e en 3e kwaliteit koffiebonen in de zon te drogen. Daarna werd de groep in tweeën gesplitst.
Een derde deel van de groep ging nog verder naar een ander dorpje en ik ben met twee derde deel van de groep weer met de boot teruggegaan. Vanaf het meer hadden we een mooi uitzicht op andere dorpen en diverse vulkanen, waarvan er uit eentje zo nu en dan witte rook ontsnapte.
Daarna geluncht in Panajachel. Terug bij het hotel bleek op mijn kamer de waterleiding van de wastafel te zijn geknapt. Ze waren hier al mee bezig om te repareren. Op een natte toilettas en slippers na viel de waterschade mee. In Azië heb ik al twee keer eerder waterschade gehad door een geknapte waterleiding en een overstroming van de vloer in Vietnam.
We gaan verder in Guatemala. Vlak bij Panajachel hebben we nog een fotomoment gehad en vanuit de bus een foto van een begraafplaats met kleurige huisjes genomen.
We gaan vandaag eerst naar Chichicastenango. Aldaar is op donderdag en zondag een hele grote markt. De toeristenmarkt was niet al te druk. Er waren niet heel veel toeristen. Op de lokale markt was het wel heel druk. Het was wel leuk om er doorheen te wandelen.
Voor het eerst was het vandaag een bewolkte dag en in de bergen was het mistig. Even na enen zijn we verder gereden naar Antiqua. Vanaf de snelweg nog foto’s gemaakt van de vulkaan “Lasol” die zo nu en dan lava spuugde. Echter niet de gehele tijd.
Ook liepen / stonden er vele “arme” kinderen langs de kant van de weg. Van de toeristen maar ook van de rijkere Guatemalteken krijgen ze zo nu en dan eten/chips toegeschoven.
Na vieren kwamen we aan op een parkeerplaats in Antiqua. De bus kan en mag niet bij het hotel komen. We zijn in twee keer met een pick-up truck met laadbak naar het hotel gereden. Al waren we kampioen geworden en reden we een huldigingsronde door Antiqua.
Bij het hotel zag ik op de app van Omrop Fryslân dat twee uur geleden (21.55 uur Nederlandse tijd), hier 14.55 uur de boerderij van mijn broer is afgebrand. Alwaar ik de eerste 18 jaar van mijn leven heb gewoond.
’s Avonds zijn we Antiqua ingegaan voor verkenning, een drankje en een hapje. Antiqua lijkt veel op het Cubaanse Trinidad met al haar kasseien.
Vanochtend samen met Paul en Kees aan het Parque Central ontbeten en daarna rondom het plein rondgewandeld. Dit onder meer in een grote souvenirwinkel en een grote overdekte markt. Op eerste kerstdag zijn vele zaken dicht maar toch ook vele nog open. Na de lunch ben ik met Bernice, Kees, Michel, Miranda, Paul, Ronald en Winny naar het nationaal park gegaan waar de vulkaan “De Pacaya” is gelegen. Het was ongeveer anderhalf uur rijden. Ons minibusje was helemaal vol met andere toeristen. Bij aankomst moesten we nog 50 quetzals betalen terwijl dit bij de prijs van 300 quetzals in zou zitten.
In de bus hoorden we dat andere toeristen maar 100 quetzals voor het vervoer hoefden te betalen. De klim omhoog duurde een kleine vijf kwartier. Hij is pittig, maar voor een persoon die in het dagelijkse leven voldoende beweging krijgt, wel goed te doen. Het is wel steeds oppassen dat je niet uitglijdt in het losse grind. Boven op de vulkaan hadden we een mooi uitzicht op Guatemala-stad, de ruime omgeving, de andere vulkanen en de lava van de uitbarstingen in de jaren 2010 en 2014 van de vulkaan “De Pacaya”.
Daarna is de helft waaronder ik, nog verder gelopen. Van de gidsen kregen we nog een klein stukje lauwe lava. Ook zagen we nog een kleine zonsondergang. Echter door de wolken is deze wel spectaculairder geweest. Boven op de vulkaan stond een harde koude wind. Het was dus zacht gezegd, frisjes.
Tijdens de afdaling, toen het al donker was, konden we zo nu en dan een oranje gloed zien van een actieve vulkaan.
Op de heenreis tijdens de beklimming hadden we veel last van paarden (of eigenlijk de ruiters) die tussen ons in meeliepen. Bij de Bromo vulkaan in Indonesië in het jaar 2015 al dezelfde ergernis meebeleefd. Je kunt hier met de paarden omhoog, maar niemand, ook niet andere toeristen, deden dit.
Tenslotte nog een kleine anderhalf uur met het minibusje terug naar ons hotel in Antiqua.
We gaan verder met onze 5.200 km lange busreis. Op weg naar Honduras voor één nacht. Vanmorgen om 07.00 uur hebben we het hotel in Antiqua verlaten. Op weg naar Copán. We hebben van Cees de 50 Quetzals teruggekregen voor de toegang van het Nationale Park gisteren.
Na enkele stops zijn we om ongeveer 13.00 uur aangekomen bij de grens met Honduras. Cees heeft de paspoorten verzameld en is hiermee naar de douane gegaan. Beetje wat schuiven en na 10 minuten konden we weer verder. Daarna zijn we doorgereden naar het tempelcomplex van Copán.
Dit was nog maar een klein stukje rijden. Hier hebben we onder begeleiding van een gids een rondleiding gehad over het tempelcomplex. Dit was een goede gids. Hij vertelde elke keer eerst een verhaal en daarna konden we rustig foto’s maken. Daarna gingen we naar een ander deel en na een verhaal konden we foto’s maken. Dit was uitstekend.
De vallei waarin de ruïnes zijn gelegen was vroeger een vruchtbaar landbouwgebied. Rond 200 n.Chr. is de bouw begonnen met de bouw van een hoge tempel en een groot plein en een balspeelveld. Op het hoogtepunt woonden hier ongeveer 20.000 mensen. Door onderzoekers zijn in de 20e eeuw allemaal hiëroglyfenschriften van de Maya’s ontcijferd.
Tegenover het tempelcomplex is het Macaw Mountain Bird Park gelegen. Dit park beschikt over een grote hoeveelheid tropische vogels. Vanmiddag waren / vlogen boven het tempelcomplex meerdere papagaaien / toekans.
’s Avonds met bijna de gehele groep in het Belgische restaurant ViaVia gegeten. Dit onder het mom van een kerstdiner. Dit zouden we eerst gisteren doen maar vanwege de vulkaantocht is dit uitgesteld tot vandaag.
Door de nek aan nek race bij de recente verkiezingen waren er niet veel toeristen in Honduras. Vele Amerikanen hebben hun vakantie geannuleerd vanwege de onlusten van de afgelopen maand. Copan was nu weer geopend, maar is vanwege demonstraties onlangs ook een week gesloten geweest.
Na één nacht hebben we vanochtend Honduras weer verlaten. Na een half uurtje rijden waren we alweer bij de grens met Guatemala. Cees ging weer met de paspoorten naar de douane. We zouden een stempel krijgen in het paspoort maar de stempel was gebroken. Dus dit ging niet door. Daarna zijn we verder gereden naar Rio Dulce. We hadden vandaag een vroege lunch in een grote “vreetschuur” langs de snelweg. Deze is ingesteld op grote groepen, vandaar dat er ook meerdere bussen stonden.
Tijdens de route nog een stop gemaakt bij een grote bananenplantage van Del Monte. De bananen worden met een treintje, hangend aan een rail, van de plantage gehaald.
Vlakbij Rio Dulce staan ook vele velden met rubberbomen. Daarna moesten we het meer Rio Dulce oversteken om bij ons hotel Catamaran te komen. De meeste kamernamen zijn afkomstig van het internationale alfabet, alfa, bravo, charlie etc..
Om een uur of drie waren we bij het hotel. Daarna nog even het zwembad in. Dit was ook de goede plek, want het begon namelijk te regenen.
’s Avonds na het eten nog twee spelletjes gedaan, namelijk de pubquiz en Exploding Kittens.
Vanochtend zijn we met z’n allen met een bootje naar Livingston gevaren. Na een half uur varen kwamen we in een natuurgebied aan met aalscholvers en een aantal andere vogels en vele waterlelies. Ook zijn er vele mangrovebomen. Jammer dat er vele hutjes zijn. Het is hierdoor niet puur natuur.
Na een drinkpauze in een restaurant zijn we verder in de regen gevaren naar Livingston. Daar waren honderden pelikanen. In Livingston konden we anderhalf uur rondkijken. Echter vanwege de regen maar een restaurantje opgezocht. Enkele andere reisgenoten zijn wel echte diehards en hebben de regen getrotseerd. Door de snelheid van de boot en een beperkte overkapping bleven we niet echt droog. Regenjassen en poncho’s werden dan ook veelvuldig gebruikt.
Tijdens de ruim één uur durende terugvaart hebben we nog twee leguanen in een boom gezien.
Verder ook nog vele witte reigers gezien. We zijn nu redelijk droog gebleven. Het bleef nu beperkt tot motregen.
Na een korte stop in ons hotel Catamaran zijn we met een andere boot naar de bus gevaren en gingen we verder naar Flores. Halverwege de rit moesten we de bus verlaten bij een controlepost. Ze controleerden of we ook fruit hadden in de bus. Toch knap dat ze dat zo kunnen zien door in één minuut door het gangpad van de bus te lopen zonder in de tassen te kijken of er wel of geen fruit aanwezig is.
’s Avonds om ongeveer 20.45 uur kwamen we in Flores aan.
Flores lijkt een mooie stad maar als je gisteren laat aan komt en vanmorgen al om 05.00 uur vertrekt zie je dus helemaal niets van Flores. Vanmorgen zijn we eerst naar Tikal geweest. Tikal is een grote Mayastad waar cultuur en natuur bij elkaar komt.
Qua natuur hebben we diverse dieren, bomen en vogels gezien. Mieren, spechten, neusapen, toekans, pauwen, wenkbrauwmotmot (de nationale vogel van el Salvador), neusberen en qua cultuur diverse Maya tempels. Waarvan we er ook een aantal hebben beklommen. We zijn hier de hele ochtend verbleven. Daarna met de bus op naar het niemandsland tussen Guatemala en Mexico. Het laatste uur voor de douane van Guatemala werden de wegen slecht. Die bestond niet meer uit asfalt maar uit grind/slakken/gravel. Ook heb je overal in Guatemala om de haverklap verkeersdrempels. Bij de douane moesten we 15 Quetzals betalen (centraal door Cees geregeld). We kregen een stempel in het paspoort en ter plaatse konden we de Quetzals omwisselen. Vervolgens nog 5-10 minuten met de bus doorgereden. Vervolgens zijn we met drie bootjes over de rivier “Rio Usumacinta” gevaren om een kwartier later bij ons volgende overnachtingshotel in Corozal aan de Mexicaanse kant van de rivier te komen.
Het hotel wordt door een Indiaanse gemeenschap gerund. Volgens Cees zouden we met uitgeholde boomstammen naar het hotel gaan maar het waren meer longtailboten zoals in Azië.
Vanochtend ben ik met Kathy, Peter, René, Ronald, Winny en Wiyada naar Yaxchilán geweest. Dit ging weer met de boot over de grensrivier Rio Usumacinta. Naar Yaxchilán, betekent Groene Stenen in het Maya's, was het ruim een half uur varen.
Van de Maya ruïnes tot nog toe was dit wel de mooiste. Naast de ruïnes nog een aantal mooie bomen gezien evenals een aantal apen en op afstand hoorden we de brulapen luid en duidelijk.
’s Middags om 13.30 uur zijn we richting Palenque vertrokken. We hadden na enkele kilometers bij de Mexicaanse immigratiekantoor een visum moeten halen. Echter de chauffeur had dit niet in de gaten en Cees had de chauffeur hierover niet ingelicht. We zijn nu illegaal in Mexico. Nu moeten we de muren van president Trump proberen te ontwijken om volgende week vrijdag alsnog in Amerika te geraken.
’s Avonds heb ik met de helft van de groep op de eerste etage van het restaurant “El Langostino” gegeten welke in één van de zijstraten van de Zócalo is gevestigd. Ze hadden muziek op een scherm van YouTube. We hebben zelf ook vele muziek aanvragen ingediend van Nederlandstalig, Engelstalig en Friestalig en het personeel keek hun ogen uit.
We zijn vanavond met de taxi naar het centrum gegaan. Anders was het circa een half uur lopen. Daarna terug naar het hotel waar we nog met z’n vijven in de hangmatten, nabij het zwembad, hebben gelegen. Alwaar we hebben gekletst en nog wat gedronken.
Vandaag, Oudejaarsdag, hebben we een druk programma. We schijnen dit jaar nog niet genoeg gedaan te hebben. Om half negen zijn we vertrokken naar de ruïnes van Palenque. Ruim een kwartier rijden vanaf het hotel. Dus dat was een opsteker. Tussen 600 en 750 n.Chr. was dit één van de vier hoofdsteden van de Maya’s naast Tikal, Copán en Calakmul. De bouw is een eeuw v.Chr. begonnen. Hier heb je weer verschillende tempels zoals tempel van de zon, paleis van Palenque, tempel van het kruis en de tempel van de Inscripties.
Op de terugreis zijn we langs de wasserette gereden waar de meesten de was vannacht hebben laten doen. Daarna naar de supermarkt voor eten voor morgen in de bus. Even tien minuten in het hotel geweest om daarna om 13.00 uur met de helft van de groep naar een waterval gegaan. Met Amalia, Gabriel, Lucia, Miranda, Peter, Ronald en Winny de watervallen van Aqua Azul bezocht. Hier was het druk met veel lokale mensen. Na een kleine lunch ben ik met Ronald en Winny bij de watervallen te water gegaan. Dit was mijn eerste keer dat ik dat bij een waterval heb gezwommen. Het water was er warmer dan in menig zwembad in Turkije.
Na zessen waren we terug bij het hotel. Snel opfrissen want om 19.00 uur zijn we weer weggegaan naar restaurant Don Mucho’s, deze was gelegen in de omgeving van de ruïnes. Rondom de zócalo in Palenque hadden we gisteren gehoord dat alle restaurants en cafés om 20.00 uur zouden sluiten. Don Mucho’s was een groot restaurant met live muziek. We waren met 13 reisgenoten. Om 22.15 uur ben ik met vier anderen met de bus teruggegaan naar het hotel. De andere acht zijn even later vertrokken. Zij moesten 40 minuten op twee taxi ’s wachten.
Om 23.45 uur kwamen ze bij het hotel aan. Daarna naar het parkeerterrein voor het hotel om het nieuwe jaar in te luiden. Op de binnenplaats van het hotel, bij het zwembad, zouden we niets zien van eventueel vuurwerk in de omgeving.
Gabriel had voor champagne gezorgd. Hiermee hebben we het nieuwe jaar ingeluid en ingedronken. Iedereen (tenminste degenen die er waren) heeft elkaar nieuw jaar gewenst. Muziekje erbij etc. Ook hadden we wat drank ingeslagen vanuit de supermarkt. We zijn nu al twee jaar illegaal in Mexico. In Palenque hadden we ook naar de immigratiedienst gekund. Echter vanwege de feestdagen en de zaterdag en zondag waren deze gesloten.
Vanmorgen zijn we om kwart voor acht vertrokken voor een hele lange busreis, meer dan 600 km naar Merida. Of te wel 10 uur bussen.
Halverwege de middag zijn we in Uxmal weer bij een Maya tempel aangekomen. Hier was, wat we nog niet eerder hebben gezien een 35 meter hoge ellips / ovaal vormige piramide, genaamd de pirámide del Adivino (Piramide van de Waarzegger). Verder was er een ruïne die lijkt op een duiventil. In diverse piramides / tempels zaten vele kleine vleermuizen.
Omstreeks half zeven kwamen we na een lange busreis bij ons hotel aan in Merida. ’s Avonds zijn we voor het diner nog even rondom de zócalo gelopen. Doordat het vandaag 1 januari was, was er geen vrachtverkeer op de weg, en verliep de busreis vlotter dan normaal op een doorsnee dag.
Vanmorgen heb ik met Jeanette en Paul bij de zócalo ontbeten. Daarna hebben we met een bus een stadstour gemaakt. Peter en Wiyada waren ook present. Tijdens de bus tour zagen we zo nu en dan medereisgenoten die aan het wandelen waren.
Later ook nog rondom de zócalo gelopen en na de lunch op het dakterras van het hotel nog wat gelezen.
Omdat het immigratiekantoor in Merida tot 8 januari gesloten blijft, zijn wij nog steeds illegaal in Mexico.
Vanochtend hebben we voorgoed het zeer gehorige hotel Colonial in Merida verlaten. Dit hotel is alleen geschikt voor dove mensen of je moet heel goede oordoppen hebben. Zo gehorig zijn de kamers.
Na twee uurtjes rijden kwamen we bij de Maya tempels in Chichén Itzá aan. De meeste toeristen in Mexico zien alleen deze tempel vanuit het toeristisch gebied Yucatan. Er komen dagelijks tussen de 10.000 en 12.000 bezoekers. Er waren gescheiden rijen voor Mexicanen en buitenlanders. Wij hebben 45 minuten in de rij gestaan voordat we toegangskaarten hadden voor 242 peseta’s. Het was een groot terrein. Bij dit tempel complex mochten we nu geen enkele tempel / piramide beklimmen. Vanaf de hoofdingang tot het tempelcomplex kom je eerst op een groot centraal plein met het prominente bouwwerk El Castillo (Het Kasteel). Deze tempelpiramide heeft aan vier trappen met 91 treden. Samen met de drempel boven op de piramide is dat precies het aantal dagen van het zonnejaar.
Ook is er een groot balspeelterrein. De spelers moesten de rubberen bal met de pols of elleboog door een ring op zeven meter hoogte zien te krijgen. Daarnaast is er nog een heilige bron Chichén Itzá is in de zesde eeuw gebouwd en werd tot in de dertiende eeuw bewoond. Daarna onderweg nog geluncht en verder gereden naar Playa del Carmen. In Playa del Carmen is het een uur later, of te wel zes uur vroeger dan in Nederland.
Het is in Playa del Carmen een grote massatoerisme. Zoveel toeristen hebben we in de gehele vakantie nog niet gezien. Ons hotel Hacienda del Caribe ligt 100-200 meter vanaf het strand. Parrallel aan het strand ligt een winkelstraat met vele winkels en restaurants die ik samen met Paul, Ronald en Winny voor een deel na een drankje en een hapje, hebben afgelopen. Nou ja afgelopen, na vele honderden meters zijn we maar teruggekeerd. Er kwam geen eind aan. Er was één echte barstraat tussen de winkelstraat en het strand. Veel herrie en meer beveiligers dan klanten. In dit deel stond de politie ook in volledige uitrusting. Maar het was wel heel veilig om hier te lopen. Al zou je dat aan voorgaande niet geloven. Maar het is toch zo.
Vandaag een vrije dag in Playa del Carmen. Na uitgeslapen te hebben, heb ik ontbeten aan de hoofdstraat en daarna aan het strand gelegen om te zonnebaden en voorts de zee in geweest. ’s Middags werd het in de schaduw koud. Even een stukje opschuiven en het was weer heerlijk in de zon.
’s Avonds een afscheidsborrel gedronken waarbij Jeanette een afscheidsspeech heeft gehouden en Cees heeft bedankt. Na een dankwoordje van Cees hebben we gegeten en nog wat gedronken en toen was de dag ten einde.
Aan alles komt een eind. Vanmorgen om 8 uur met de bus naar Cancun vertrokken. Dat was een uur rijden. Vervolgens eerst langs de immigratiedienst. Waren we tenslotte toch nog drie uren legaal in Mexico. Het inchecken etc. ging vlot. Ik kreeg twee boardingpassen zonder stoelnr. Pas bij het instappen bij de gate kreeg ik twee nieuwe boardingpassen met stoelnummers. Dit had ik en anderen nog nooit meegemaakt.
Om 12.15 uur zijn we de lucht ingegaan naar Washington. Drie uren later zijn we geland.
Vervolgens anderhalf uur werk gehad om eerst de vragen via de computer te beantwoorden, door de douane en de handbagage controle. Er zat geen gang in.
In Washington nog een broodje gegeten van negen dollar en vier dollar voor een flesje chocomel uit een winkeltje. En het broodje was ook nog niet eens te eten. Welkom op de luchthaven in Amerika. Daarna een vlotte vlucht gehad van circa acht uren en op Schiphol afscheid genomen van elkaar. Volgens onze tijd was het twee uur s’ nachts, maar in Nederland was het al weer 8 uur ’s ochtends.
Op Schiphol waren vele politie agenten in uniform en in burger aanwezig om hun collega’s te verwelkomen die enkele maanden, vanwege de orkaan Irma op Sint Maarten hebben gewerkt. Daarna naar de trein, die direct na het instappen wegreed en kwam er weer een einde aan een mooie vakantie. Oant sjen.